معنی تازه گل - جستجوی لغت در جدول جو

تازه گل(زَ / زِ گُ)

لغت نامه دهخدا

تازه گل

تصویری از تازه گل — تصویر تازه گل

فرهنگ لغت هوشیار

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

تصویری از تحفه گل — تصویر تحفه گل

(دخترانه)

تحفه (عربی) + گل (فارسی) گل ارزشمند

فرهنگ نامهای ایرانی

تصویری از تازه رو — تصویر تازه رو

خنده رو، گشاده رو، خندان، روباز، فراخ رو، بسّام، بشّاش، خوش رو، روتازه، طلیق الوجه، گشاده خد، بسیم

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از تازه رخ — تصویر تازه رخ

تازه رخسار، تازه رو

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از تازه دم — تصویر تازه دم

چای که آن را تازه در قوری ریخته و دم کرده باشند، کسی که کاری را تازه شروع کرده و هنوز خسته نشده، تازه نفس

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از تازه خط — تصویر تازه خط

پسری که تازه بر روی لبش مو روییده باشد، نوخط

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از کاسه گل — تصویر کاسه گل

در علم زیست شناسی مجموعۀ کاسبرگ ها، کالیس

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از تازه زا — تصویر تازه زا

ویژگی آنکه تازه زاییده

فرهنگ فارسی عمید

تصویری از تازه رس — تصویر تازه رس

نورس، تازه رسیده

فرهنگ فارسی عمید

(زَ / زِ خَطط / خَ)

آنکه ریش و سبلت وی بتازگی دمیده باشد. (ناظم الاطباء). نوخط. که تازه از رخسارش خط برآمده باشد. آنکه بتازگی خط او دمیده باشد. آنکه موی تازه بر رخسارش دمیده باشد:
با لب تازه خطش چند سیاهی بزند
چهرۀ آب خضر را بزمین می مالم.
صائب (از آنندراج).
دارد ز انفعال رخ تازه خط او
در پیرهن ز جوهر خود خانه آینه.
صائب (ایضاً)

آنکه ریش و سبلت وی بتازگی دمیده باشد. (ناظم الاطباء). نوخط. که تازه از رخسارش خط برآمده باشد. آنکه بتازگی خط او دمیده باشد. آنکه موی تازه بر رخسارش دمیده باشد:
با لب تازه خطش چند سیاهی بزند
چهرۀ آب خضر را بزمین می مالم.
صائب (از آنندراج).
دارد ز انفعال رخ تازه خط او
در پیرهن ز جوهر خود خانه آینه.
صائب (ایضاً)

لغت نامه دهخدا

(زَ / زِ دَ)

تازه نفس و با قوت و طاقت. (ناظم الاطباء). کسی که تازه وارد کاری شده و هنوز خسته نشده است. (فرهنگ نظام) ، چای و غیره که تازه دم شده. (فرهنگ نظام)

لغت نامه دهخدا

(زَ / زِ تَ)

خرم تر. نوتر:
خیز بت رویا، تا مجلس زی سبزه بریم
که جهان تازه شد و ما ز جهان تازه تریم.
منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی ص 179).
رجوع به تازه شود

لغت نامه دهخدا

(زَ/ زِ رَ)

نورس. (آنندراج) :
بباغ درون از سموم نفس
اثر دسته بندد گل تازه رس.
ظهوری (از آنندراج).
، جدید و نو، اندکی پیش آمده. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(زَ / زِ)

تازه زاد. آنکه بتازگی زائیده باشد خواه زن بود و یا حیوان. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

(وَ / وِ گَ)

کسی که تاوه سازد. قلاّء. (مهذب الاسماء) (ملخص اللغات حسن خطیب)

لغت نامه دهخدا

(نِ گُ)

قریه ای است بفاصله 29500 گزی جنوب غربی قلات غلزائی ولایت قندهار، بین خط 66 درجه و 44 دقیقه و 30 ثانیۀ طول شرقی و خط 32 درجه و 3 دقیقه و 54 ثانیۀ عرض شمالی. (از قاموس جغرافیای افغانستان ج 2)

لغت نامه دهخدا

(نَ / نِ یِ گُ)

غنچۀ گل، گل:
گردون بنای حسن ترا بر زمین گذاشت
روزی که رنگ خانه گل را بهار ریخت.
دانش (از آنندراج).
، گلخانه. جایی که در آنجا گل بعمل می آورند

لغت نامه دهخدا

(رَ / رِ گِ)

آب و شراب دردآمیز را گویند. (برهان) (آنندراج). کنایه از آب و شراب دردآمیز بود. (انجمن آرا). آب و یا شراب کدر و دردآلود و هر مایع کدر دردآلودی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تازه گوی

(اَقْ وا)

نو گوینده. نو سراینده، مجازاً، تازه سخن. نوپرداز. نیکوگفتار. نغزسخن (و جمع آن تازه گویان آید) :
بساز لب تازه گویان زند
ره نغمۀ آبدار سخن.
طغرا (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

تازه گیا

(زَ / زِ)

تازه گیاه. گیاه تازه. گیاه تر و نورسته. تازه نهال، مجازاً مطلق نورسته و جوان را گفته اند:
تازه گیا طوطی شکّر بدست
آهوکان از شکرش شیرمست.
نظامی

لغت نامه دهخدا

(زَ / زِ رُ)

روی گشاده. خوشرو. گشاده رو. تازه رخسار. تازه روی. خوشروی:
در باغ بگشاد پالیزبان
بفرمان آن تازه رخ میزبان.
فردوسی.
بدو گفت بهرام تیره شبان
که یابد چنین تازه رخ میزبان ؟
فردوسی.
که کن و بارکش و کارکن و راه نورد
صفدر و تیزرو و تازه رخ و شیرآواز.
منوچهری.
ما سیکی خوار نیک، تازه رخ و صلحجوی
تو سیکی خوار بد، جنگ کن و ترشروی.
منوچهری

روی گشاده. خوشرو. گشاده رو. تازه رخسار. تازه روی. خوشروی:
در باغ بگشاد پالیزبان
بفرمان آن تازه رخ میزبان.
فردوسی.
بدو گفت بهرام تیره شبان
که یابد چنین تازه رخ میزبان ؟
فردوسی.
کُه کن و بارکش و کارکن و راه نورد
صفدر و تیزرو و تازه رخ و شیرآواز.
منوچهری.
ما سیکی خوار نیک، تازه رخ و صلحجوی
تو سیکی خوار بد، جنگ کن و ترشروی.
منوچهری

لغت نامه دهخدا

(غَ زَ / زِ یِ گُ)

کنایه از شکفتن گل. (انجمن آرا) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

تازه نخل

(زَ / زِ نَ)

نخل تازه. خرمابن جوان و سرسبز. نخل نورسته و باطراوت. خرمابن شاداب و بارور:
ز باغ خاطر من خواه تازه نخل سخن
ز خشک بید هر افسرده دل چه آری یاد؟
خاقانی.
، مجازاً بمعنی محبوب نیز آمده است:
تازه نخل گهری را بمن آرید و مرا
بهره ای زآن گهری نخل ببر بازدهید.
خاقانی

نخل تازه. خرمابن جوان و سرسبز. نخل نورسته و باطراوت. خرمابن شاداب و بارور:
ز باغ خاطر من خواه تازه نخل سخن
ز خشک بید هر افسرده دل چه آری یاد؟
خاقانی.
، مجازاً بمعنی محبوب نیز آمده است:
تازه نخل گهری را بمن آرید و مرا
بهره ای زآن گهری نخل ببر بازدهید.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

(زَ / زِ دِ)

آنکه دارای دل جوان باشد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

تصویری از تازه خط — تصویر تازه خط

تازه بروت رتک آنکه ریش و سبلت وی بتازگی دمیده باشد نو خط

فرهنگ لغت هوشیار

کسی که تازه وارد کاری شده و هنوز خسته نشده باشد تازه نفس، چای و مانند آن که تازه دم کرده باشند

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از تازه رس — تصویر تازه رس

نو رس تازه رسیده، جدید نو

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از تازه رو — تصویر تازه رو

شادمان، با طراوت

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از تازه گیا — تصویر تازه گیا

تازه گیا

گیاه تازه نبات تازه رسته، نورسته (مطلقا) جوان

فرهنگ لغت هوشیار

تازه نخل

خرما بن تازه نو کویک نخل تازه خرما بن جوان و سر سبز نخل نو رسته و با طراوت خرما بن شاداب و بارور، محبوب

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از تیره گل — تصویر تیره گل

دردآمیز دردآمیخته (آب شراب)

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از تازه دل — تصویر تازه دل

آنکه دارای دل جوان باشد

فرهنگ لغت هوشیار

تصویری از تازه خط — تصویر تازه خط

((~. خَ))

پسری که تازه پشت لبش مو روییده

فرهنگ فارسی معین

نوپرداز، نوگو، شیرین سخن، نادره گفتار، بدیع گفتار

فرهنگ واژه مترادف متضاد